Στις 14 Φεβρουαρίου 2023 «έφυγε» ο Ηλίας ,γιός του Κώστα Σαμαρίκα , εντελώς αναπάντεχα σε μικρή ηλικία. Σήμερα, 23 Ιουλίου 2023 έγινε μνημόσυνο, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου στα Κανάλια όπου παρέστησαν όλοι οι συγχωριανοί ,συγγενείς και φίλοι και δεήθηκαν για την ανάπαυση της ψυχής του.
Στον αείμνηστο Βασίλη Δ.Καλτσά απο τον Γιάννη Κουτσοκώστα
Στις 22 Ιουνίου 2023 και προμεσημβρινές ώρες ήχησε λυπητερά η καμπάνα του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου αναγγέλλοντας την αναχώρηση του Βασιλείου Δ. Καλτσά από τον επίγειο κόσμο για τη μεταθανάτια ζωή.
Ο εκλιπών γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη γενέτειρά του τα Κανάλια αντιμετωπίζοντας τις άσχημες καταστάσεις της εποχής εκείνης με υπομονή, αξιοπρέπεια και μαχητικότητα. Ολοκλήρωσε τις εγκυκλίους σπουδές επιτυχώς και τις συνέχισε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕ). Τόσο τα αυξημένα τυπικά όσο και τα ουσιαστικά προσόντα τον βοήθησαν να έχει μια ανοδική και επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία εξασφαλίζοντας θέση ανώτατου στελέχους Ασφαλιστικής Εταιρείας. Παράλληλα είχε γαλουχηθεί από την οικογένειά του και από το περιβάλλον του «εν Παιδεία και νουθεσία Κυρίου» και ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που ενέπνεε εμπιστοσύνη, σεβασμό και ανθρωπιά.
Από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι τη στερνή πνοή του ενδιαφερόταν να βοηθήσει πνευματικά τους συνανθρώπους του , άλλοτε ως κατηχητής, άλλοτε συμμετέχοντας σε κύκλους συμμελέτης της Αγίας Γραφής και άλλοτε αναρτώντας στο διαδίκτυο άρθρα εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου. Η πνευματική του προσφορά ήταν εμφανής όμως η υλική του προσφορά ήταν αθόρυβη και αφανής για τους περισσότερους από εμάς. Αλήθεια πόσοι γνώριζαν ότι ήταν Πρόεδρος στο Λύρειο ίδρυμα;
Δε μπορούμε να λησμονήσουμε την έμπρακτη, ποικιλότροπη συμπαράστασή του στις δραστηριότητες του Συλλόγου των Απανταχού Καναλιωτών με αποκορύφωμα τη δωρεά του πατρώου ακινήτου στο χώρο της Εκκλησίας, με σύμφωνη γνώμη των αδελφών του για να στεγαστεί το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού μας. Ένθερμος επίσης υπήρξε εμπνευστής και συμπαραστάτης του θρησκευτικού Συλλόγου μας « Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΣΤΙΑΝΗΣ» .
Η πολύπλευρη προσφορά του θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων μας. Η κοινωνική του προσφορά ήταν ευεργετική, εξ ίσου αξιοζήλευτη ήταν και η οικογενειακή του ζωή. Με τη γυναίκα του Δανάη δημιούργησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια, έφεραν στον κόσμο τρία παιδιά και αξιώθηκαν να τα δούνε επαγγελματικά αποκατεστημένα και κοινωνικά καταξιωμένα και να χαρούν τα εγγονάκια των.
Ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι οδυνηρός. Για τον εκλιπόντα είναι λύτρωση, για τους οικείους και συγγενείς μεγάλη λύπη και για εμάς μεγάλη στενοχώρια. Ας ευχηθούμε ολόψυχα στον Παντοδύναμο Θεό να χαρίσει ανάπαυση στην ψυχή του κεκοιμημένου Βασιλείου Δ. Καλτσά και στους οικείους του και συγγενείς την εξ ύψους παρηγορία.
Αιωνία η μνήμη του
Έγινε σήμερα, 30 Απριλίου 2023 το 40ημερο μνημόσυνο για τον Αριστείδη Σιόλο. Όλοι οι συγγενείς , οι φίλοι , οι συγχωριανοί μας έδωσαν το παρόν στην επιμνημόσυνη δέηση . Ο Παπαγιώργης αναφέρθηκε συγκινημένος στη ζωή και την μακρόχρονη προσφορά του εκλιπόντα στην Εκκλησία. Ακολούθησε καφές και φαγητό στην αίθουσα του Συλλόγου και στην πλατεία αφού ο καιρός το επέτρεψε. Ευχόμαστε να αναπαυτεί η ψυχή του. Αιωνία του η μνήμη.
Απεβίωσε η Στέλλα Ζαμπίθα - Αντωνίου στις 15 Απριλίου 2023, σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία της θα γίνει τη Τρίτη 18 Απριλίου και ώρα 11.00 στο χωριό μας. Η Στέλλα νοσηλευόταν τις τελευταίες είκοσι ημέρες στο Νοσοκομείο Λαμίας απο όπου και "έφυγε". Εκφράζουμε τη θλίψη μας στους συγγενείς της και στο σύζυγό της Χρήστο ο οποίος την αγαπούσε και τη στήριζε σε όλη τη διάρκεια της συζυγικής τους ζωής. Ελαφρύ να είναι το χώμα που θα την σκεπάσει
Την Τετάρτη, 5 Απριλίου 2023, απεβίωσε η Ευθυμία Χριστοδούλου-Σιόλου σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία της έγινε την Πέμπτη, 6 Απριλίου στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου στη Μεγάλη βρύση Λαμίας. Η Ευθυμία ήτανε ενας άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη, με τον καλό λόγο στα χείλη και το χαμόγελο στην ψυχή. Συλλυπούμαστε θερμά τον σύζυγό της Κώστα, τα παιδιά της Στέλιο και Ελένη και τα εγγόνια της. Ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκέπασε. .Αιωνία της η μνήμη!
Στον αείμνηστο Βασίλη Γ. Μπούρα
Στις 28 Μαρτίου 2023 ένας γνήσιος και άξιος Καναλιώτης, ο Βασίλειος Γ. Μπούρας , μια εξαιρετική νομική φυσιογνωμία πλήρης ημερών και έργων προσφοράς αναχώρησε από το φθαρτό κόσμο μας για τη μεταθανάτια ζωή. Έζησε τα παιδικά του και εφηβικά του χρόνια στα Κανάλια αντιμετωπίζοντας τις δύσκολες καταστάσεις της εποχής του με υπομονή και αξιοπρέπεια. Αγάπησε πολύ τη γενέτειρά του, δέθηκε με τον τόπο και τους ανθρώπους και δεν έπαψε ποτέ να τον επισκέπτεται και να αναζητά τους συγχωριανούς του. Έπαιρνε δύναμη και έδινε αγάπη.
Μετά την εγκύκλια μόρφωσή του σπούδασε Νομικές επιστήμες και εντάχτηκε στη μαχόμενη δικηγορία, όπου καταξιώθηκε επαγγελματικά διακονώντας την για πολλά χρόνια.
Με την αγαπημένη του σύζυγο Άννα δημιούργησε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη οικογένεια. Αξιώθηκε να δει τον γιό του επαγγελματικά και οικογενειακά αποκαταστημένο και να χαρεί τα εγγόνια του.
Πρωτοστάτησε όχι μόνο στην ίδρυση του Συλλόγου των απανταχού Καναλιωτών προσφέροντας αφιλοκερδώς τις νομικές του υπηρεσίες , αλλά εξακολουθούσε να παρέχει τις νομικές του συμβουλές στο Σύλλογο μας μέχρι την τελευτή του. Αν ο Σύλλογός μας με τις δραστηριότητές του έφερε κάποια αλλαγή στο χωριό μας αυτή έχει και τη σφραγίδα της ευεργετικής παρουσίας του Βασίλη Γ. Μπούρα. Ο χωρισμός της αθανάτου ψυχής από το φθαρτό σώμα για τον θανόντα είναι λύτρωση , για τους οικείους του και συγγενείς μεγάλη θλίψη και αβάσταχτος πόνος και για μας μεγάλη λύπη. Ευχόμεθα ολόψυχα ο Παντοδύναμος Θεός να χαρίσει στον μεταστάντα ανάπαυση της ψυχής του και καλό Παράδεισο και στους οικείους και συγγενείς την εξ’ ύψους παρηγορία
Ας είναι αιωνία η μνήμη του!
Γιάννης Κ. Κουτσοκώστας
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει αύριο, Παρασκευή 31 Μαρτίου, ώρα 12 το μεσημέρι στο κοιμητήριο του Βύρωνα
Μικρό δείγμα της δράσης του από την ίδρυση του Συλλόγου μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Υπάρχει ένα ερώτημα που τίθεται από μέρους του δήμου και φαίνεται εύλογο. Την ευθύνη αποκατάστασης του τοιχίου αντιστήριξης που έπεσε και του υπόλοιπου τμήματος που-όπως φαίνεται- είναι έτοιμο να πέσει ποιος την έχει; Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών που βρίσκονται πάνω από το τοιχίο (Αντωνίου Βαγγέλης Κων/νου) ή ο δήμος;
Ας θυμηθούμε την ιστορία κατασκευής των τοιχίων αντιστήριξης που έγιναν στο χωριό μας πριν αρκετά χρόνια. Στα Κανάλια δεν υπήρχε δρόμος όπως τον γνωρίζουμε τώρα, στον οποίο να κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Υπήρχε ένα στενό δρομάκι από το οποίο γίνονταν οι μεταφορές προϊόντων με ζώα κυρίως. Αν δεν κάνω λάθος , τέλος της δεκαετίας του 1960 πάρθηκε η απόφαση να γίνει διαπλάτυνση του δρόμου για να μπορούν να περνάνε αυτοκίνητα. Στο συγκεκριμένο σημείο η διάνοιξη υποχρεωτικά έπρεπε να γίνει από την επάνω πλευρά διότι από την κάτω υπήρχε -και υπάρχει- το σπίτι του Ζαρνογιώργου. Στην ανησυχία του Κωτσιάκη ότι κινδύνευε το σπίτι του γιατί γινόταν μεγάλη τομή στο έδαφος η κοινότητα ανέλαβε την ευθύνη να κατασκευάσει τοιχίο αντιστήριξης το οποίο και έκανε, με μπετόν μέχρι ενός ύψους και από εκεί και πάνω με πέτρες. Αυτά είναι γνωστά σε όλους μας.
Τώρα τί γίνεται; Υπάρχει πρόβλημα, ένα μέρος του τοιχίου έπεσε και το υπόλοιπο είναι έτοιμο να πέσει, ειδικά αν έχουμε βροχές και χιόνια. Με συνέπεια να κλείσει ο δρόμος, στην καλύτερη περίπτωση η να σκοτωθεί κάποιος στη χειρότερη. Ας υποθέσουμε ότι οφείλει να κάνει το τοιχίο ο δημότης και αυτός αρνείται είτε λέγοντας πως δεν έχει τα χρήματα γι αυτό είτε αρνούμενος την υποχρέωση. Τι γίνεται λοιπόν; Χωρίς καμία αμφιβολία ο δήμος πρέπει να αποκαταστήσει τον τοίχο και αν θεωρεί ότι η υποχρέωση για την κατασκευή του ανήκει σε κατοίκους να κοστολογήσει το έργο και να το καταλογίσει σε αυτούς μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Και αυτό έπρεπε να γίνει από πέρυσι το καλοκαίρι. Ας βοηθήσει ο Θεός να μην έχουμε τώρα το χειμώνα άσχημες εξελίξεις.
Για να δείτε το βίντεο κάντε κλικ εδώ
18 Ιανουαρίου 2023 στα Κανάλια. Μετά τη λειτουργία-δοξολογία για τον Άγιο Αθανάσιο καθίσαμε στην αίθουσα του Συλλόγου . Ο Νίκος ο Σιόλος μας έδωσε μια πολύ καλή ξυλόσομπα την οποία τοποθετήσαμε προ 2 ημερών , την ανάψαμε και δημιουργήθηκε μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα την οποία ζέστανε ακόμη περισσότερο η παρουσία όλων των συγχωριανών με τις ευχές που ακούστηκαν για τους εορτάζοντες και εορτάζουσες. Ο Παπαγιώργης που σε λίγες ημέρες μπαίνει στα 98 χρόνια θυμήθηκε και ανέφερε όλα τα ονόματα των εορταζόντων ένα προς ένα!!
Για να δείτε το σχετικό βίντεο κάντε κλικ εδώ
Οι λίγοι κάτοικοι του χειμώνα στο χωριό μας βρεθήκαμε όλοι στην Εκκλησία του Πολιούχου μας Αγίου Αθανασίου και με κατάνυξη παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε απο τον Παπαγιώργη και τους ψάλτες Θωμά Δερνίκα, Μπάμπη Αντωνίου και Κώστα Κωστούλα.
Απόσπασμα απο τη Θεία Λειτουργία μπορείτε να παρακολουθήσετε κάνοντας κλικ εδώ
"Έφυγε" ξαφνικά και με οδυνηρό τρόπο ο Νότης Μαυρουδής, ο αδελφός της Λουκίας Στεφανίδη. Το πως έγινε το κακό και λίγα λόγια για την ιστορία του και την καλλιτεχνική του πορεία μπορούμε να τα δούμε στο παρακάτω link . Ο Νότης σε μικρή ηλικία επισκεπτόταν τακτικά το χωριό, έχω προσωπικές μνήμες να παίζει με την κιθάρα του έξω απο το μαγαζί του πατέρα μου. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και ασφαλώς στη Λουκία και το Γιώργο. Συμμετέχουμε στη θλίψη σας όπως όλη η Ελλάδα και οχι μόνο...
Απεβίωσε ο δάσκαλος Γιώργος Ευαγγέλου Κυριάκης, σε ηλικία 85 ετών. Η εξόδιος ακολουθία έγινε σήμερα Παρασκευή, 30 Δεκεμβρίου 2022, στον Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονα στα Κάτω Κανάλια απο τον Παπαγιώργη. Εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας για το θάνατο του συγχωριανού μας Γιώργου Κυριάκη στη σύζυγό του Λευκοθέα (Θέα) και στα παιδιά του Ευάγγελο και Κωνσταντίνα. Τον επικήδειο εκφώνησε ο Γιάννης Κουτσοκώστας.
Με βουβό πόνο και μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε ένα ξεχωριστό χωριανό μας, ένα σπουδαίο φίλο και έναν εξαίρετο συνάδελφο στο στερνό του ταξίδι για τη μεταθανάτια ζωή στις 29/12/2022. Μπήκε μέσα στο χρόνο, περπάτησε πάνω στη γη ξεπερνώντας το προσδόκιμο της ανθρώπινης ζωής και έφτασε στο τέρμα αφήνοντας σε μας κληρονομιά την ανάμνησή του. Έζησε τα παιδικά του χρόνια κάτω από άσχημες και αντίξοες οικονομικές συνθήκες. Τα ψυχικά του τραύματα σημάδεψαν τη ζωή του. Όμως οι δυσκολίες αυτές δεν τον αποθάρρυναν , τουναντίον τον ενίσχυσαν περισσότερο και τον έκαναν μάχιμο και νικητή στη ζωή του. Η αγωνιώδης προσπάθεια που κατέβαλλε για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης με επιμονή και αισιοδοξία τον έφερε σε αξιοζήλευτη θέση ενός επιτυχημένου και αυτοδημιούργητου ανθρώπου.
Το ηθικό χρέος του απέναντι στην πολύτεκνη οικογένειά του πατέρα του το εξεπλήρωσε επάξια με την έμπρακτη συμπαράσταση προς τις αδελφές του. Στις κοινωνικές του σχέσεις εξέπεμπε τη δική του ακτινοβολία. Ήταν χρήσιμος συμβουλάτορας προς όλους και ιδιαίτερα προς τους χωριανούς μας. Δε συμβούλευε απλά αλλά υποδείκνυε και τρόπους εφαρμογής σε θέματα γεωπονίας και περιβάλλοντος. Είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία όχι μόνο προς τις οπωροκηπευτικές καλλιέργειες αλλά και προς τη δενδροκομία. Άφησε σ’ όλους μας πολλά τέτοια δείγματα από τις δημιουργίες του.
Στις διαπροσωπικές του σχέσεις ήταν ήπιος και συνομιλούσε με πειστικά επιχειρήματα αφήνοντας πολλές φορές να εξωτερικεύονται τα συμπαθητικά του συναισθήματα προς τους συνανθρώπους του. Οι φιλίες του ήταν έμπιστες, περιορισμένες και σταθερές. Είχε πνευματικές ανησυχίες και μεταφυσικές αναζητήσεις.
Άσκησε το λειτούργημα του δασκάλου σαν τον δάσκαλο εκείνο που αναφέρεται στο βιβλίο του Λέοντος Μελά «Ο Γεροστάθης». Επεδίωκε τη γνώση να τη μετουσιώσει σε πράξη.
Με τη γυναίκα του Λευκοθέα δημιούργησαν μια επιτυχημένη, ευτυχισμένη και δημιουργική οικογένεια. Έφεραν δυο παιδιά στον κόσμο τα οποία είδε επαγγελματικά αποκαταστημένα και κοινωνικά καταξιωμένα.
Το ταξίδι του για την άλλη ζωή είναι γι' αυτόν λύτρωση από τα δεινά του, για τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους συγγενείς του μεγάλη λύπη και για μας μεγάλη στενοχώρια.
Ευχόμεθα στο Φιλεύσπλαχνό Θεό μας να χαρίσει την εξ’ ύψους παρηγορία Του στους οικείους του και στον μεταστάντα ανάπαυση της ψυχής του. Το χώμα της Καναλιώτικης γης που τόσο πολύ αγάπησε και τον σκεπάζει ας είναι ελαφρύ.
Αιωνία του η μνήμη!
O Γιώργος ήταν πραγματικός δάσκαλος σε όλα του. Οτι ήξερε ήθελε να γίνει γνώση και κτήμα όλων όσων ενδιαφέρονταν. Όταν κάποια στιγμή του ζήτησα να μου δείξει τα μυστικά του κεντρώματος με χαρά δέχτηκε και μάλιστα κάναμε και ενα πολύ κατατοπιστικό βίντεο. Απολαύστε το κάνοντας κλίκ εδώ
Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022, έγινε το μνημόσυνο των 40 ημερών για την πρεσβυτέρα Σμυρνιά Αντωνίου, στον Ι.Ν Αγίου Αθανασίου. Παρέστησαν όλοι οι συγχωριανοί και οι συγγενείς της απο Λαμία ,Σπερχειάδα, Λευκάδα.. Ελένη, να έχεις υγεία και να θυμάσαι τη μητέρα σου , εναν υπέροχο άνθρωπο με το χαμόγελο στα χείλη και τον καλό λόγο για όλους!
Φωτογραφίες από το ελληνικό σχολείο παλιότερων χρόνων
ΠΗΓΗ. Τρελλογιάννης
όταν ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα σημάδια επάνω του .. η σόμπα στη μέση της "αίθουσας" προσπαθεί να
δώσει λίγο ζεστασιά στα μικρά παιδιά
όταν στα θρανία δεν κάθονταν δυο δυο η τρεις τρεις αλλά έξι και πάνω!! Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και στα σταυρωμένα
χέρια των παιδιών(1952)
τα παπούτσια βέβαια ήταν πολυτέλεια...
κάτι ανάλογο και στα κοριτσάκια...και βέβαια πού βιβλία... ένα βιβλίο για δύο άτομα...(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου-1949-)
εδώ δεν υπάρχει ούτε καν αίθουσα...το μάθημα έξω...ο πίνακας φαίνεται μόνο σε λίγους και αυτό με πολύ δυσκολία...(Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου-
1950-)
...όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία...τα παιδιά γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!!
της Παιδόπολις - Αγ. Ελευθερίου - 1953...τα παιδιά ντυμένα πιο προσεγμένα...άλλωστε κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας
Φρειδερίκης περί προσεγμένων παιδιών και σχολείων...
υποστολή σημαίας σε παιδόπολη τη δεκαετία του 1950
Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)...καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!!
Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) ...όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια...
...και το ανάλογο σχολείο θηλέων...ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία...
όταν η πείνα θέριζε...συσσίτιο στο σχολείο...
και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς...γυμναστικές επιδείξεις...
να και μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία...το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς...
ακόμα πιο πρόσφατη φωτογραφία με την ποδιά όμως ακόμα υποχρεωτική